İlk yapay kalp 1 Aralık 1982’de Utah Üniversitesi’nde Dr. DeVries tarafından 61 yaşında bir diş hekimi olan Dr. Barney Clark’a takıldı. Bu hastada tıkayıcı akciğer hastalığı ve kalp kası hastalığı bulunmaktaydı. Dr. DeVries daha sonra üç hastasına daha yapay kalp taktı. Onu, Stockholm’deki Karolinska Enstitüsü’nden Dr. Semb izledi.
Yapay kalp yukarıda söz edilen hastaların toplam 1.557 gün yaşamasını sağladı; yapay kalple en fazla yaşayan hasta 620 gün sağ kaldı.
Sürekli yapay kalbin uygulandığı bu ilk girişimler sayesinde yapay kalbin işleyişi ve buna karşı gelişen direnç konusunda pek çok şey öğrenildi.
Pıhtıyla tıkanma olaylarını kolaylaştıran tasarım hataları, enfeksiyonlar ve hastanın iyi koşullarda yaşatılması konusundaki bilgiler bu çalışmalar sonucunda önemli ölçüde arttı.
Yapay kalp bütün bu hastalarda kendi kendine denetim yoluyla kan dolaşımının düzenlenmesini sağlamıştır. İlk hastada ortalama dakikada 5-6 lt olan kalp debisi, ameliyat sonrasında ortaya çıkan akut böbrek nekrozunu (doku ölümü) önlemek amacıyla dakikada yaklaşık 12 lt’ye kadar çıkartılmıştır. Bu artış kan hacminin ve kalp atım hızının artırılmasıyla sağlanmıştır.
İki olguda yapılan efor testinde kalp debisinde yüzde 30’a kadar varabilen kendiliğinden bir artış sağlanmıştır.
