Adaleleri ovarak, yoğurarak veya vücuda vurarak uygulanan tedavi yöntemine masaj denir. Burada esas amaç dolaşımı uyarmak ve kasların yumuşaklığını, esnekliğini artırmaktır. Günümüzde her ne kadar masaj için gerekli bir sürü mekanik araç varsa da bu iş için, genellikle eller kullanılır ve tercih edilir. Masajın tipi amaca bağlı olarak değişir.
En basit masaj tipi uyuşukluğa neden olmadan ve ağrı uyandırmadan yapılan basit, ritmik vuruş hareketleridir. Vuruş hareketleri, derin ve doğrudan vücudun merkezine doğru yapılır. Böylece kan ve lenf akımı sağlanmış olur. Bu teknik ayrıca kasların gevşemesini, rahatlamasını ve şişliklerin azalmasını da sağlar. Mide alanına uygulandığı zaman mide kaslarının normai kasılma ve gevşeme hareketlerinin yerine geçerek barsakların hareketine yardımcı olur.
Masajın sıkma ya da ezme şeklinde yapılan tipinde deri ve derialtı dokusu çekilir ve daha sonra parmaklar ve eller arasında sıkıştırılır, yoğrulur. Çekilemeyen dokularda ise ellerle kemikler veya kaslar arasında sıkıştırılabilir. Bu yöntem, sıklıkla yapışıklıkların önlenmesini, dolaşımın uyarılmasını ve ısının artırılmasını sağlar. Eğer bu derin masaj hareketleriyle bir titreşim sağlanırsa, dolaşım daha da artar. Keza eller ve dokular arasındaki ovma, yoğurma işlemi kuvvetli olarak yapılırsa ısı artırımı istenilen düzeyde ayarlanabilir.
Masajın diğer bir biçimi, perküsyon (vurma) dur. Bu, bazı araçlarla, ellerin yan kenarıyla veya parmak uçlarıyla çekiçleme (çekiç gibi vurma) biçiminde yapılan hareketlerdir. Masajla istenilen sonuçlar elde edilemezse tıbbi veya cerrahi müdahaleler uygulamalıdır. Masaj, en iyi masajcılar tarafından yapılmalıdır. Bilmeyenler tarafından yapılan masajlar doku zedelenmelerine neden olabilir.
